HEKİMLERE ÖNERİLER

** İyi bir hekim olmak istiyorsanız bir kitabı baştan sona okumak yerine karşılaştığınız veya karşılaşacağınız hastalıklarla ilgili birkaç kitap veya derleme okumak hem bilgilerinizi pekiştirecek hemde kalıcı olacaktır. Unutmayın hasta görmeden öğreneceğiniz bilgilerin çok büyük çoğunluğunu birkaç hafta içinde unutursunuz. Çünkü hekimlik pratik yapılarak öğrenilecek bir meslektir. Örneğin pediatri yan dal sınavında çok iyi derece yapabilirsiniz ama bu sizin iyi bir hekim olduğunuzu göstermez.

** Eğer çok çok iyi bir hekim olmak istiyorsanız o zaman her karşılaştığınız hastalıkla ilgili (O hastalığı iyi bilseniz bile ) o anda kitaba bakarsınız.

   ** Altı yıllık tıp eğitiminden sonra her hekim öncelikle iyi bir pratisyen hekim olmalıdır.

   ** Hekim, pratisyenken karşılaşacağı her şeyi öğrenci iken öğrenmelidir. Pratisyen hekimlik  yapmayacağım denmemelidir. Çünkü hekim hangi branş uzmanı olursa olsun öncelikle iyi bir pratisyen hekim kadar temel bilgisi olmalıdır. Yoksa ne kendine ne hastalarına nede ailesine hekim olarak yeterince faydalı olamaz. 

** Hekimin en önemli görevi öncelikle kendini, hekim arkadaşlarını ve personelini riske atmamak ve korumaktır.( Adli vakalar, kayıtsız müdahaleler vb. durumlarda) Yaptığı tüm işlemler yasalara uygun ve kayıtlı olmalıdır.

   ** Kesinlikle etik davranmalı, hekim arkadaşını hastalara karşı kesinlikle kötülememeli yada suçlamamalıdır. Meslektaşlarına yada birinci derece yakınlarına gerekli ilgiyi göstermeli ve ücret talep etmemelidir. (En azından diğer meslekler kadar, polis öğretmen vb.)

   ** Hekim duruşuyla ve konuşmasıyla hastaya her zaman güven vermelidir. Varsa eksiği kısa zamanda gidermelidir. Gereğinde hastaları meslektaşlarına danışmalıdır. Kesinlikle güvensizlik veren konuşma tarzı ve davranışlardan kaçınmalıdır.

   ** Hastaya ve yakınlarına gerekli bilgiyi vermeli hasta kötü ise kötü olduğu söylenmelidir. ( Hastanız şu an iyi gözüküyor ama şu şu gibi kötü şeyler her an olabilir vb.) Aksi takdirde hastamız iyi idi neden öldü. Madem kötü idi neden sevk etmediniz gibi tepkilerle karşılaşabilir. Hastaya gereksiz ümit vermemelidir. ( Kötü olan hastaya hastanız iyi, bir şey olmaz dememeli). Gereksiz fazla bilgi verip aileyi telaşlandırmamalıdır. Emin olmadıkça düşündüğü uç ön tanıları ( Kanser, İKK MI vb) hastaya veya ailesine söylememelidir. 

   ** Hekim kesinlikle kendini aşan durumlarda hastayı sevk etmeli veya uygun şekilde yönlendirmelidir. Ucuz kahramanlıklardan kaçınmalı yetkisi olmadığı müdahalelerde bulunmamalıdır. Yazamayacağı ilacı yazmamalıdır. Hastaya zaman kaybettirmemelidir.

   ** Çalıştığı ortamda her zaman çalıştığı personelle iyi ilişkiler kurmalı ama iş konusunda kesinlikle taviz verilmemelidir. Kontrolü her zaman elinde tutmalıdır. Laubaliliğe pirim vermemelidir. Çünkü tüm aksaklıklarda tek sorumlu hekimin kendisidir.

   ** Hekim NG takma, foley sonda takma, pansuman yapma, damar yolu açma, entübe etme, airway takma, sütür atma, enjeksiyon yapma gibi temel işlemleri pratik ve teorik olarak çok iyi bilmelidir. Mezun olmadan önce bunları en az bir kaç kez yapmış olmalıdır. Bunları sonradan sağlık personelinden öğrenmemelidir.

HASTAYA YAKLAŞIM PÜF NOKTALARI

** Hastalık yoktur hasta vardır. Yani bir hastalık hastaya göre çok farklı laboratuar, klinik, semptom ve bulgularla ortaya çıkabilir. Örneğin Mİ hastası epigastrik ağrıyla, apandisit vakası sadece hafif karın ağrısı ile gelebilir. Bu yüzden hastalar değerlendirilirken geniş perspektifte düşünülmelidir.

** Hekim önce hastaya zarar vermemeli sonra tedavi etmelidir. Yani emin olmadığı tedaviyi veya uzmanın vermesi gereken tedaviyi vermemelidir. Hastaya zaman kaybettirmemelidir.

** İyi niyetli gözükmek için görmediği hastanın karnesine kesinlikle ilaç ( Bilhassa etken maddesini bilmediği ilaçları) yazmamalıdır. Rapor vermemelidir. (Eczanelerden karne getiren, erkeğin karnesine oral kontraseptif yazdıran, Ölmüş kişinin karnesi getiren vb kişiler olacaktır). Kötü bir durumda tüm sorumluluğun hekimin kendisinde olacağı unutulmamalıdır. ‘’İyilikten maraz doğar’’ o sebeple başta ilkeler ortaya konulursa uygunsuz ve suistimale yönelik tekliflerin önü alınır.

** Hastane ortamında IV verilebilen bütün ilaçların IV tercih edilmesi daha etkili ve uygun olur.

** Ayaktan verilen tablet olan ilaçlar genelde kilo çok dikkate alınmaksızın en fazla 1 tablet veya 1 flakon olarak verilir. 2x 2 tablet verilmez. Bu genelde maksimum dozdur. Tabi bu durum her ilaç için geçerli değildir.

** İlaçların birçoğunda 30-40 kg bir çocuğa yetişkin dozu verilebilir. Nadir istisnaları vardır.